يکي از موضوع‌ هاي اصلي و محوري در فرايند توسعه ‌ي محصول، بلوغ فناوري‌‌ هاي مورد استفاده در برنامه ‌ي توسعه، قبل از شروع برنامه‌ ي توسعه، و يا در زمان مقرر شده در طي اجراي برنامه است. به عبارت ديگر، فناوري ‌ها يا بايد در دسترس باشند و يا اطمينان حاصل شود که به موقع در دسترس خواهند بود.

عموما، يک فناوري هنگامي بالغ تلقي مي ‌شود که الف) در يک نمونه ‌ي مهندسي به‌کار گرفته شود، ب) در محيط عملياتي يا شبه‌ عملياتي تست گردد، و ج) قابليت آن براي کاربرد مورد نظر اثبات شود. اين امر ما را ملزم مي‌سازد تا معياري براي اندازه‌گيري حد بلوغ يک فناوري ايجاد نماييم.